Gisteren was ze hier voor het eerst. Mijn Dora. Zo heet ze niet in het echt natuurlijk. Maar
als je het liedje van Wim Sonneveld nog kent, dat weet je precies wat ze kwam
doen. Onderaan vind je het liedje.
Op de Brink in Deventer staat een pand met opschrift Magazijn de Zon. Het is het oude pand van V&D en het heeft me altijd geïntrigeerd. Jugendstil dacht ik, oftewel Art Nouveau.
Ik schreef al bij mijn voornemens dat het dit jaar 'anders' moet. Daar ben ik druk mee bezig.
Vorig jaar was een jaar van steeds weer over mijn grenzen gaan. Omdat ik mijn lijf niet meer snapte. En nu weet ik
- door schade en schande - dat sommige dingen niet gaan. Ik ga niet zeggen:
'nooit meer gaan'. Want ik blijf hoop houden dat post covid zomaar te genezen
is binnen afzienbare tijd. Of in ieder geval te behandelen.